Natura 2000

O znaczeniu społecznie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego dla polskiej i europejskiej przyrody jest włączenie jego obszaru do sieci Natura 2000. Niestety ta forma nie gwarantuje takiej samej ochrony jak park narodowy, o czym świadczy m.in. wycinka drzew w okresie lęgowym ptaków. Jest jednak dowodem na to, że obszar planowanego parku wymaga szczególnej troski.

OSTOJA GÓRY SŁONNE

Obszar Natura 2000 PLB080013 Ostoja Góry Słonne położony jest w Karpatach Wschodnich i obejmuje fragment Pogórza Przemyskiego oraz Góry Sanocko-Turczańskie (Kondracki 2000). Krajobraz kształtują średniej wielkości wzgórza o układzie rusztowym, które przekraczają często 600 m. n.p.m. Zalesione wzniesienia, gdzie dominują lasy bukowe i bukowo-jodłowe, odwadnia sieć wielu potoków i strumieni oraz niewielkie rzeki jak: Wiar, Tyrawka i Strwiąż, którym towarzyszą też zarośla łęgowe. Na trenach otwartych dominują łąki, a grunty orne spotyka się przeważnie w otoczeniu miejscowości, które ulokowane są głównie w dolinach rzecznych.

W obszarze występują siedliska przyrodnicze z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej; niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris), jaworzyny i lasy klonowo-lipowe na stromych stokach i zboczach (Tilio platyphyllis-Acerion pseudoplatani), żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion), grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum), łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion) z wieloma gatunkami roślin rzadkich. Ponadto, stwierdzono tu gatunki zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, w tym wiele bezkręgowców charakterystycznych dla lasów pierwotnych: zgniotek cynobrowy, biegacz gruzełkowaty, zagłębek bruzdkowany, ponurek Schneidera. Z płazów spotyka się tutaj kumaka górskiego, traszkę grzebieniastą i traszkę karpacką. Teren ten jest również ostoją ssaków drapieżnych: niedźwiedzia, rysia, wilka oraz bobra europejskiego i wydry.

GÓRY SŁONNE

Obszar Natura 2000 PLB080003 Góry Słonne położony jest w Karpatach Wschodnich i obejmuje fragment Pogórza Przemyskiego oraz Góry Sanocko-Turczańskie. Krajobraz kształtują średniej wielkości wzgórza o układzie rusztowym, które przekraczają często 600 m. n.p.m. Zalesione wzniesienia, gdzie dominują lasy bukowe i bukowo-jodłowe, odwadnia sieć wielu potoków i strumieni oraz niewielkie rzeki jak: Wiar, Tyrawka i Strwiąż, którym towarzyszą też zarośla łęgowe. Na trenach otwartych dominują łąki, a grunty orne spotyka się przeważnie w otoczeniu miejscowości, które ulokowane są głównie w dolinach rzecznych.

W obszarze występują siedliska przyrodnicze z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej; niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris), jaworzyny i lasy klonowo-lipowe na stromych stokach i zboczach (Tilio platyphyllis-Acerion pseudoplatani), żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion), grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum), łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion) z wieloma gatunkami roślin rzadkich (SDF 2009). Ponadto, stwierdzono tu gatunki zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, w tym wiele bezkręgowców charakterystycznych dla lasów pierwotnych: zgniotek cynobrowy, biegacz gruzełkowaty, zagłębek bruzdkowany, ponurek Schneidera. Z płazów spotyka się tutaj kumaka górskiego, traszkę grzebieniastą i traszkę karpacką. Teren ten jest również ostoją ssaków drapieżnych: niedźwiedzia, rysia, wilka oraz bobra europejskiego i wydry.

OSTOJA PRZEMYSKA

Obszar obejmuje jedyny w Polsce fragment najbardziej wysuniętych na zachód pogórzy Karpat Wschodnich -Pogórza Przemyskiego i niewielkiej części Pogórza Dynowskiego. Obszar o charakterystycznym, rusztowym układzie grzbietów górskich, poprzecinanych równoleżnikowymi dolinami Sanu i Wiaru. Sieć wodna tego terenu jest mocno rozbudowana. Lasy stanowią ponad 70 % ogólnej powierzchni obszaru. Dominuje podgórska forma buczyny karpackiej. W wyższych partiach Pogórza, występują lasy jodłowo-bukowe. Kompleksy leśne poprzerywane są enklawami pól uprawnych oraz łąk i pastwisk. Na skarpach w dolinie Wiaru, w okolicach Rybotycz i Makowej występują murawy kserotermiczne, przypominające kwietne stepy. Zaludnienie obszaru jest niewielkie, a osady zlokalizowane są w dolinach. Jest to jeden z najcenniejszych przyrodniczo obszarów w Unii Europejskiej. Wyjątkowa koncentracja fragmentów reliktowej puszczy karpackiej wraz z gatunkami charakterystycznymi dla lasów naturalnych, związanych m.in. z obecnością dużych ilości martwego wielkowymiarowego drewna.

POGÓRZE PRZEMYSKIE

Obszar Natura 2000 PLB080001 Pogórze Przemyskie obejmuje najdalej na wschód położony mezoregion pasma pogórzy w Polsce należących do Zewnętrznych Karpat Zachodnich (Kondracki 2000). Północno-zachodnia część obejmuje Pogórze Dynowskie, centralna Pogórze Przemyskie a południowo-wschodnia Góry Sanocko-Turczańskie. Krajobraz kształtują niewysokie wzgórza dochodzące przeważnie do 500 m. n.p.m. z największym szczytem Suchy Obycz sięgającym 618 m n.p.m. W północnej części obszaru płynie San, do którego uchodzą mniejsze rzeki i strumienie: Wiar, Jawornik, Olszanka i Stupnica. Odwadniają one zalesione wzniesienia, gdzie dominują lasy bukowe i bukowo-jodłowe. Niżej położone tereny zajmują grądy a w dolinach rzecznych spotyka się olszyny i łęgi jesionowo-olszowe oraz wierzbowe. Na trenach otwartych dominują łąki o różnym stopniu uwilgotnienia. Grunty orne spotyka się przeważnie w dolinach rzecznych i w pobliżu miejscowości, których jest więcej w zachodniej i północnej części obszaru. W dolinie Sanu znajdują się też niewielkie starorzecza oraz czynne żwirownie np. koło Ostrowa, które w niewielkim stopniu porośnięte są roślinnością szuwarową.

W obszarze występują siedliska przyrodnicze z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej; murawy kserotermiczne (Festuco-Brometea), niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris), żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion), grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum), łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion) z wieloma gatunkami roślin rzadkich. Ponadto, stwierdzono tu gatunki zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, w tym wiele bezkręgowców charakterystycznych dla lasów pierwotnych: zgniotek cynobrowy, kozioróg dębosz, boros schneideri, zagłębek bruzdkowany, pachnica dębowa, jelonek rogacz. Na terenach otwartych występują rzadkie motyle: szlaczkom szafraniec, modraszek nausitous, czerwończyk nieparek, barczatka kataks, krasopani hera. Z płazów spotyka się tutaj górskiego, traszkę grzebieniastą i traszkę karpacką. Teren ten jest również ostoją ssaków drapieżnych: niedźwiedzia, rysia, wilka oraz innych gatunków: bobra europejskiego i wydry.

społecznie projektowany park narodowy