Mchy i wątrobowce
Teren społecznie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego obfituje w chronione gatunki mchów i wątrobowców. Stwierdzono występowanie co najmniej 4 ściśle chronionych gatunków mchów i wątrobowców oraz 32 objętych ochroną częściową. Dane te pochodzą zaledwie z części planowanego parku narodowego. Dlatego eksperci podkreślają potrzebę dalszych badań. Można zatem stwierdzić, że liczba oznaczonych gatunków z pewnością wzrośnie po przeprowadzeniu szczegółowych badań terenowych i laboratoryjnych.
Spośród gatunków ściśle chronionych mszaków na szczególną uwagę zasługują:
Buxbaumia viridis bezlist okrywowy – dodatkowo znajduje się w załączniku I, na liście gatunków Konwencji Berneńskiej (1979) oraz w załączniku II Dyrektywy Siedliskowej (1992). Gatunek związany głównie z murszejącym drewnem jodłowym, wyjątkowo rośnie na rozkładającym się drewnie bukowym oraz na bogatej w humus glebie. W Polsce najwięcej stanowisk znajduje się w Karpatach i Sudetach. Na badanym terenie stwierdzono 149 stanowisk na kłodach jodłowych.
Dicranum viride widłoząb zielony – dodatkowo znajduje się w załączniku I, na liście gatunków Konwencji Berneńskiej (1979) oraz w załączniku II Dyrektywy Siedliskowej (1992). Rośnie głównie na pniach drzew liściastych, najczęściej bukowych, rzadziej na glebie i skałach. Znaleziono 9 stanowisk nadrzewnych.
Hookeria lucens płaskolist lśniący – rośnie najczęściej na brzegach potoków oraz na wilgotnych skałach przy potokach. Na terenie projektowanego Turnickiego Parku Narodowego znaleziono 1 stanowisko na glebie przy potoku.
Wśród ściśle chronionych wątrobowców stwierdzono:
Porella platyphylla parzoch szerokolistny – spotykany głównie na drzewach oraz rzadziej na skałach. Na badanym terenie zaobserwowano 40 stanowisk, głównie na drzewach liściastych.
Częściowo chronionych jest 13 gatunków mchów i 5 gatunków wątrobowców.
społecznie projektowany park narodowy